خروس راسلی

توضیحات

خروس راسلی اولین بار در سال 1831 توسط شخصی به نام بنت معرفی شد. این ماهی ساکن حوضچه های کم عمق در آب های خلیج فارس، گینه نو، و جنوب غربی استرالیا می باشد که بطور معمول در اعماق 15 تا 60 متر، جایی که در آنجا از ماهی های کوچک، خرچنگ ها و میگوها تغذیه می کند، یافت می شود.
این ماهی با بدنی به رنگ سفید، نوارهای عمودی قهوه ای مایل به قرمز و باله هایی بلند دارای ظاهری بسیار جذاب می باشد. خروس ماهی راسل یک آکواریوم با جریان آب کم و هم تانکی هایی که شنای آهسته ای دارند را ترجیح می دهد. هم تانکی های این ماهی باید به اندازه ای بزرگ باشند که توسط این ماهی خورده نشوند. این ماهی را می توان در آکواریوم های آبشور فقط ماهی و آکواریوم های آبشور مرجانی که در آنها هیچ گونه میگو و خرچنگ های تزئینی و همچنین ماهی های کوچک وجود ندارد، نگهداری کرد. خروس ماهی راسل بطور کلی فعالیت کمی دارد و اکثرا” ترجیح می دهد که بر روی صخره ها به استراحت بپردازد و یا در انتظار شکار بنشیند. این ماهی می تواند یک گزینه بسیار عالی برای شکار و از بین بردن میگوهای پیستول باشد. باله های پشتی این ماهی زهرآلود هستند، بنابراین در هنگام غذادهی با دست و یا زمانی که برای انجام کاری دست خود را وارد آکواریوم می کنید باید حتما” مراقب باشید که دستان شما با باله های پشتی این ماهی برخورد نکند. سم این ماهی می تواند باعث ایجاد سوزش شدید در محل گزش شده و عوارض آن بر حسب میزان حساسیت شخص ممکن است حالت تهوع و سرگیجه را در پی داشته باشد.
این ماهی یک شکارچی است و علاوه بر شکار میگوها و خرچنگها، ماهی هایی را نیز که اندازه دهان آن باشند شکار خواهد کرد، بنابراین در انتخاب هم تانکی های آن باید حتما به این نکته توجه داشته باشید. ماشه ماهیان، گروپرها، فرشته ماهیان بزرگ و اسنپرها می توانند گزینه های مناسبی برای نگهداری در کنار این ماهی باشند.
در روزهای ابتدایی که این ماهی را به آکواریوم معرفی می کنید، تغذیه آن با غذاهای آماده می تواند دشوار باشد، معمولا” این ماهی در ابتدا فقط از غذاهای زنده تغذیه می کند. ماهی هایی مانند گوپی ها، مولی ها و گاهی اوقات گلدفیش ها گونه هایی هستند که برای تغذیه این ماهی در روزهای ابتدایی توصیه می شوند، اما باید بخاطر داشته باشید که نباید در مورد این نوع تغذیه زیاده روی کنید، زیرا استفاده بیش از حد از ماهی های آب شیرین برای تغذیه خروس ماهی می تواند منجر به آسیب هایی به کبد و سیستم گوارش آن شود. گاهی استفاده از غذاهای گوشتی تازه یا منجمد شده ما بین رژیم غذایی زنده می تواند در موفقیت شما برای عادت دادن آن به خوردن غذاهای غیر زنده موثر باشد. از آنجا که این ماهی فعالیت کمی دارد، متابولیسم بدن آن نیز تا حدودی پایین است، بنابراین دو تا سه بار تغذیه در هفته می تواند برای این ماهی کافی باشد.