شیمی آکواریوم و معرفی نمک آکوافارست

شیمی آکواریوم آب شور پیچیده تر از آکواریوم آب شیرین است. مواد مغذی مانند نیترات و فسفات نقش بزرگی در کنترل جلبک ها ایفا می کنند. اگر شما از یک آکواریوم آب شور با مرجان های سنگی نگهداری می کنید، کلسیم، قلیائیت و منیزیمنیز بسیار مهم خواهند بود.
در این مقاله شما با جزئیات گسترده ای درباره مسائل مربوط به شیمی آب آکواریوم های آب شور آشنا خواهید شد. با اطلاعات ذکر شده در این مقاله شما این امکان را خواهید یافت که با موفقیت از یک آکواریوم آب شور مرجانی نگهداری کنید، البته می توانید جزئیات بیشتری را از منابع دیگر نیز جستجو کنید. به هرحال این مقاله به شما پایه و اساس خوبی برای ادامه کار می دهد.
شما هرگز نباید بر اساس حدس و گمان چیزی را به آب آکواریوم خود اضافه کنید. شما ابتدا باید تست بزنید و فقط در صورت نیاز و به اندازه، عناصر مورد نیاز را به آب آکواریوم خود بیافزاید. صرفاً به این دلیل که یک مرجان زنیا یا یک میگو را خریداری کرده اید، اضافه کردن ید به آب آکواریوم را شروع نکنید. اگر دلیلی وجود داشته باشد که شما فکر کنید که لازم است به سطح مناسب ید در آکواریوم خود فکر کنید، بهتر است که یک کیت تست بخرید تا از میزان مصرف ید در آکواریوم خود اطمینان حاصل کنید. اگر کورکورانه چیزی را به آکواریوم خود اضافه کنید که میزان آن در آکواریوم شما زیاد است، ممکن است که مشکلات جدی ای برای آکواریوم و ساکنین آکواریوم شما به بار آورد، به شکلی که بدتر از این باشد که اصلاً آن دوز را مصرف نکرده باشید.
اگر از یک نمک با کیفیت بالا استفاده کنید و به طور هفتگی 10% از آب آکواریوم خود را تعویض نمایید، بیشتر پارامترهای شیمیایی آب آکواریوم شما در شرایط مطلوبی باقی خواهند ماند. در یک آکواریوم ریف، ممکن است که شما نیاز به اضافه کردن برخی مواد داشته باشید، اما این کار را فقط در مواقع لازم و ضروری انجام دهید، نه فقط به این دلیل که شخصی که در یک فروشگاه آکواریومی کار می کند به شما بگوید که باید شروع به اضافه کردن چیزی به آب آکواریوم خود کنید.
اگر لازم بود که مقدار مصرف را شروع کنید، آسان ترین راه، استفاده از مواد افزودنی مایع می باشد. شما به آسانی می توانید دستورالعمل های موجود بر روی بطری های مواد افزودنی مایع را دنبال کنید. اگر سامپ دارید، پس باید هرگونه مواد افزودنی اعم از (آب RO/DI برای پر کردن آب و یا آب شور در زمان تعویض آب) را به سامپ اضافه کنید. این کار باعث می شود که هر چیزی که به آب اضافه می کنید، قبل از قرار گرفتن در معرض مرجان ها رقیق شود. اگر آکواریومبسیار بزرگی دارید یا می خواهید تهیه مواد افزودنی برای شما مقرون بصرفه تمام شود، می توانید از افزودنی های خشک یا پودری استفاده کنید. اگر بخواهید از مواد افزودنی خشک استفاده کنید باید ابتدا آن ها را در آب RO حل کنید و سپس آن ها را به آب آکواریوم خود اضافه کنید. همیشه دستورالعمل های محصول را دنبال کنید، استثنائات همیشه وجود دارند.

بارهای طبیعی مواد مغذی

یک تفاوت بسیار مهم بین شیمی آب شیرین و آب شور وجود دارد که درک آن بسیار حیاتی است و آن این است که آب شور طبیعی (آب دریا) دارای مواد مغذی بسیار کمی می باشد. این یکی از عواملی است که باعث شده آب دریاها تا این اندازه شفاف باقی بمانند.
در یک منطقه مرجانی، آب دریا دارای مواد مغذی بسیار اندکی است. به همین دلیل بسیاری از جلبک های موجود در آن جا در داخل مرجان ها زندگی می کنند تا بتوانند از مواد زائد تولید شده توسط مرجان ها به عنوان منبع نیتروژن و فسفر برای خود استفاده کنند. همچنین این بدان معنی است که جلبک های دریایی با مواد مغذی بسیار کم به خوبی سازگار هستند. به همین دلیل است که حتی سطح کم مواد مغذی در آب لوله کشی و حتی روشنایی نسبتاً کم هم برای آن ها کافی است تا آکواریوم را به یک مزرعه جلبک تبدیل کنند. بنابراین مهم است که از آب RO/DI در ابتدای کار و برای درست کردن مخلوط آب و نمک استفاده کنید.

آب RO/DI

اسمز معکوس ( RO ) و دیونیزاسیون ( DI ) دو روش برای از بین بردن همه چیز مواد اضافی و مضر از آب لوله کشی است. انواع مواد شیمیایی نامطلوب در آب لوله کشی وجود دارد که مشکلات مختلفی را در یک آکواریوم آب شور ایجاد می کند. بزرگترین مسئله، مواد مغذی ای مانند نیترات و فسفات می باشد. اسمز معکوس فرآیند از بین بردن این مواد شیمیایی است. همه دستگاه های اسمز معکوس یکسان نیستند. سیستم های RO ساخته شده برای آب آشامیدنی به اندازه سیستم های ساخته شده برای آکواریوم های آب شور مناسب نیستند.
برای هر سیستم RO چند مرحله وجود دارد و آن ها به طور کلی شامل این موارد هستند: Prefilter (فیلتر مکانیکی فقط برای حذف ذرات)، کربن (برای از بین بردن کلر، کلرامین و سایر مواد شیمیایی) و ممبران. سیستم های RO دارای یک ورودی و دو خروجی هستند: یک خروجی آن آب تمیز RO بوده و دیگری آب فاضلاب است که حاوی مقادیر زیادی از مواد مضری است که شما به آن ها نیازی ندارید، اگرچه، این آب می تواند برای بسیاری از گیاهان خانگی عالی باشد.
دیونیزاسیون با استفاده از یک مدیای رزین ویژه برای حذف یون های مثبت و منفی می باشد. در سیستم های RO آکواریوم، DI همیشه بعد از RO قرار میگیرد. (آب RO به ورودی برای DI می رود). بهتر است که دو مرحله DI داشته باشید، به طوری که هر زمان که مرحله اولی اشباع شد، آب به مرحله دومی منتقل شود تا زمانی که کاتریج جدید را جایگزین کنید.
TDS به معنای میزان کل مواد جامد محلول در آب می باشد و ما می توانیم آن را با کمک دستگاه کوچکی به نام تی دی اس متر اندازه گیری کنیم. TDS با مقدار 0 به این معنی است که آب خالص است. آب لوله کشی می تواند تی دی اسی در حدود 150 تا بیش از 400 داشته باشد. سیستم های RO آب آشامیدنی معمولاً TDS را بر روی 70 یا بیشتر تنظیم می کنند. سیستم های RO/DI مناسب برای آکواریوم ها حداقل تا زمان جدید بودن فیلترهای مرحله ای، می توانند TDS را تا 0 کاهش دهند. اعداد تک رقمی در تی دی اس برای آکواریوم خوب هستند، هنگامی که تی دی اس افزایش پیدا می کند، ممکن است که لازم باشد فیلترهای مرحله ای خاصی را در سیستم RO جایگزین کنید تا دوباره میزان تی دی اس کاهش یابد.

شوری

شوری، اندازه گیری میزان غلظت نمک در آب می باشد. بهترین روش برای اندازه گیری شوری، استفاده از رفرکتومتر ( Refractometer) است. هیدرومتر ارزانتر است، اما چندان دقیق نیستند.
وقتی درباره اندازه گیری میزان شوری صحبت می کنیم، در واقع ما درباره اندازه گیری وزن مخصوص (چگالی) صحبت می کنیم. آب شور از آب شیرین سنگین تر است و هر چه میزان نمک بیشتری در آب وجود داشته باشد به همان اندازه آب سنگین تر است. این اختلاف چگالی در چگونگی عبور نور از آب تا ثیر می گذارد، یک رفرکتومتر بر همین اساس عمل می کند.
آب دریا دارای وزن مخصوص 1.026 می باشد ( معمولاً به آن شوری می گویند) و به طور ساده شده به این میزان 26 می گویند. اگر در آکواریوم خود از مرجان ها یا بی مهرگان نگهداری می کنید باید شوری آب آکواریوم خود را بین 1.025 تا 1.027 تنظیم کنید، اما اگر فقط از ماهی نگهداری می کنید می توانید میزان شوری پایین تری را برای آب آکواریوم خود در نظر بگیرید. بسیاری از افراد گزارش می دهند که ماهی های آن ها به دلیل فشار اسمزی پایین، در شوری های پایین عملکرد بهتری دارند؛ این در حالی است که در چنین شرایطی احتمالاً شما یک سیستم دقیق برای نگهداری ماهی نخواهید داشت، پس بنابراین این گزارش ها چندان با اهمیت نیستند.

یک نمک با کیفیت بالا، تمام عناصری که آکواریوم شما به آن نیاز دارد مانند کلسیم و منیزیم و عناصر کمیاب، که در کلاس شیمی دوره دبیرستان درباره آن ها شنیده اید را تامین خواهد کرد. بعضی از نمک ها برای آکواریوم های مرجانی طراحی شده اند، بنابراین مقادیر بالاتری از مواد شیمیایی مانند آلکالینیتی، کلسیم و منیزیمکه مورد نیاز مرجان ها هستند را در خود دارند.

این که از کدام ترکیب نمک برای آکواریوم خود استفاده کنید، ممکن است یک تصمیم بزرگ و مهم به نظر برسد، اما خوشبختانه اکثر نمک ها در واقع مناسب هستند. یکی از محبوب ترین و با کیفیت ترین نمک های موجود در بازار، نمک آکوافارست است. شرکت آکوافارست به تولید ترکیبات نمک برای آکواریوم های آب شور فیش آنلی و آکواریوم های آب شور مرجانی پرداخته که علاوه بر داشتن کیفیت بالا، از قیمتی مناسب در مقایسه با سایر نمک های با کیفیت موجود در بازار برخودار هستند. حداقل تا زمانی که شما قصد نگهداری از مرجان ها را نداشته باشید، استفاده از نمک دریایی (sea salt) آکوافارست برای شما مناسب خواهد بود. اما اگر قصد داشته باشید که آکواریوم خود را از فیش آنلی به آکواریوم ریف ارتقاء دهید نمک (reef salt) آکوافارست، نسخه مرجانی محصولات نمک شرکت آکوافارست، که ترکیبی عالی برای آکواریوم های آب شور مرجانی است برای شما مناسب خواهد بود. همچنین شرکت ریفلاورز نیز به تولید نمک برای آکواریوم های آب شور پرداخته که این محصول نیز از کیفیت بالایی برخوردار است و به گونه ای طراحی شده که در آکواریوم محیطی مانند مناطق مرجانی را شبیه سازی می کند. به هرحال تعداد زیادی نمک با برندهای مختلف در بازار وجود دارند که اکثر آن ها کیفیت خوبی دارند.
یکی از اشتباهاتی که اکثر افراد مبتدی در آب شور مرتکب آن می شوند، کنار گذاشتن آب شور برای زمانی است که آب آکواریوم آن ها تبخیر شده است. زمانی که آب آکواریوم تبخیر می شود، در واقع این فقط آب است که تبخیر می شود و نمک سر جای خودش باقی می ماند. بنابراین اگر شما بجای آب تبخیر شده، به آکواریوم خود آب شور اضافه کنید میزان شوری به مرور زمان به طور پیوسته و به سرعت بالا می رود. هنگامی که مقداری از آب آکواریوم شما تبخیر می شود، شما باید از آب RO/DI برای جبران آب تبخیر شده استفاده کنید. برای جبران آب تبخیر شده آکواریوم با آب RO/DI، بهترین روش استفاده از دستگاه کنترل سطح می باشد که به دستگاه RO/DI متصل است. این کار باعث می شود که جایگزین کردن آب تازه با آب تبخیر شده آسانتر انجام گیرد.

PH

میزان PH در آکواریوم های آب شور باید 8.0 تا 8.4 باشد. حداقل تا زمانی که شما در آکواریوم خود مرجان های سنگی (SPS)نداشته باشید که KH زیادی مصرف می کنند و باعث می شود که از بافر استفاده کنید، با تعویض آب هفتگی با استفاده از مخلوط آب و نمک با کیفیت، نباید مشکلی با PH داشته باشید. بافرهای زیادی وجود دارد که KHو PHرا افزایش می دهند. میزان PH و KH را به طور منظم تست بزنید و مقدار مصرف دقیق را بدست آورید. احتیاط کنید، اضافه کردن بیش از حد بافر می تواند خیلی سریع شرایط را بسیار بدتر از زمانی کند که هنوز بافر به آب اضافه نکرده بودید. با کمتر از آنچه که فکر می کنید شروع کنید و در صورت نیاز مقدار بیشتری اضافه کنید.
بیش از حد نگران PH نباشید. اگر PH خیلی پایین است، روی اصلاح KH تمرکز کنید. اگر بتوانید KH را در دامنه ایده آل خود حفظ کنید، PH نیز وضعیت مناسبی خواهد داشت. اگر از موادی مانند کربنات سدیم و یا جوش شیرین برای کنترل سطح KH استفاده می کنید و باز هم موفق به تنظیم سطح PH نشدید ممکن است که لازم باشد از سنگ هوا در آکواریوم خود استفاده کنید تا میزان CO2 را افزایش دهید.

نیترات

نیترات نقش زیادی در آکواریوم آب شور دارد. حتی غلظت کم نیترات نیز می تواند باعث بروز مشکلات عمده ای مانند جلبک ها بشود. علاوه بر این، نیترات باعث جلوگیری از کلسیفیکاسیون توسط مرجان های سنگی و صدف ها می شود. در حالت ایده آل، نیترات باید بسیار کم یا غیر قابل اندازه گیری باشد. مقادیر بسیار پایین نیترات (حداکثر 5 PPM) ممکن است در بعضی از سیستم ها خوب باشد، به خصوص اگر مرجان های نرم مانند قارچ ها و زوآنتید داشته باشید.
به مانند آب شیرین، در آب شور نیز نیترات از مواد مغذی موجود در آب بوجود می آید. به فرض این که شما از آب RO/DI استفاده می کنید، مواد مغذی فقط توسط مواد غذایی به آب اضافه می شود و با تعویض آب، رفیوجیوم، سنگ های زنده و پروتئین اسکیمر از آب خارج می شود. داشتن یک سیستم با کیفیت مانند یک رفیوجیوم بسیار قوی و یک پروتئین اسکیمر قدرتمند، تا حد زیادی به حذف و بیرون راندن مواد مغذی از آکواریوم کمک می کند. اگر با وجود کنترل کردن میزان تغذیه ساکنین آکواریوم باز هم توانایی حذف و بیرون راندن مواد مغذی اضافی از آب را ندارید، باید رفیوجیوم، اسکیمر و تعویض آب دوره ای آکواریوم خود را مجدداً مورد بررسی قرار دهید.
پروتئین اسکیمر ها مواد مغذی را قبل از تجزیه شدن و تبدیل شدن به آمونیاک و در نهایت نیترات، از آب آکواریوم خارج می کنند. با تهیه یک پروتئین اسکیمر قدرتمند در مراحل اولیه تهیه لوازم آکواریوم، می توانید از تشکیل نیترات در آکواریوم خود جلوگیری کنید.
رفیوجیوم یکی از بهترین روش ها برای از بین بردن نیترات است. جلبک های موجود در رفیوجیوم نیترات و فسفات را جذب می کنند. روشنایی قوی در رفیوجیوم بسیار ضروری است.
سنگ زنده کافی نیز با باکتری های مفید مصرف کننده نیترات که در خود جای داده اند می تواند در حذف نیترات به میزان قابل توجهی موثر باشند. تا زمانی که شما اصول مقدار استفاده از سنگ زنده (یک پوند در هر گالن، دو تا سه پوند در هر گالن ایده آل می باشد) را دنبال کنید قادر خواهید بود که به میزان قابل توجهی سطح نیترات را در آکواریوم خود کنترل کنید.
همچنین تعویض دوره ای بخشی از آب آکواریوم نیز عامل مهمی در کنترل مواد مغذی است. هفته ای 10% تعویض آب برای کنترل نیترات می تواند کافی باشد. اگر به هر دلیلی این مقدار تعویض آب کافی نباشد می توانید کمی بیشتری از آب آکواریوم را به صورت هفتگی تعویض کنید تا آکواریوم شما به تعادل برسد.
استفاده از seachem purigen بعنوان یک مدیا در راکتور نیز می تواند برای از بین بردن نیترات استفاده گردد. این محصول در بسیاری از مراحل مختلف، ضایعات نیتروژنی را از بین می برد و همچنین به شفافیت آب نیز کمک می کند.

فسفات

فسفات نیز می تواند رشد جلبک ها را به شدت تحریک کند و همچنین باعث مهار کلسیفیکاسیون می شود. سطح فسفات در آکواریوم آب شور باید غیر قابل اندازه گیری باشد. (حداکثر 0.03 – 0.06 ppm).
تقریباً از همان روش هایی که برای کنترل نیترات (مانند استفاده از رفیوجیوم، پروتئین اسکیمر قوی و تعویض منظم آب) استفاده می شود، برای حذف فسفات نیز می توان استفاده کرد. علاوه بر این ها،GFO) granular ferric oxide) که در راکتور استفاده می گردد نیز می تواند ابزار بسیار موثری در برابر فسفات باشد. GFO فسفات و سیلیکات را در آکواریوم از بین می برد.
از حذف کننده های فسفات با پایه آلومینیوم استفاده نکنید. واضح است که آن ها از جنس آلومینیوم هستند، زیرا آن ها سفیدند. این مدیاها علاوه بر خطرات پزشکی مرتبط با آلومینیوم، در صورت اشباع شدن فسفات را مجدداً پس می دهند.

آلکالینیتی

آلکالینیتی (KH)، که به آن سختی کربنات نیز گفته می شود، میزان کربنات ها و بی کربنات ها می باشند که PH را کنترل می کنند و توسط مرجان های سنگی و صدف ها برای ساخت اسکلتشان مورد استفاده قرار می گیرد. میزان قلیائیت درآکواریوم آب شور باید 12-8DKH باشد.
جوش شیرین و بافرها موادی هستند که باعث افزایش مستقیم قلیائیت می شوند. همیشه سعی کنید به مقدار کم افزودنی های KH را اضافه کنید تا از بروز استرس به ساکنین آکواریوم جلوگیری شود. میزان قلیاییت نباید بیش از 1dkh در طول روز افزایش یابد.
توجه به این نکته ضروری است که برخی از افزایش دهنده های قلیائیت، سطح PH را نیز تغییر می دهند و برخی از آن ها تغییری در سطح PH ایجاد نمی کنند. (یا حداقل تاثیر آن ها در همان دوز حداقل خواهد بود). جوش شیرین با کیفیت، اثر حداقلی بر روی سطح PH دارد و خاکستر سودا باعث افزایش سطح PH می شود. اگر PH آب آکواریوم شما در محدوده 8.4 – 8.6 بود، از جوش شیرین معمولی استفاده کنید. اگر PH آب آکواریوم شما در محدوده ای پایین تر از 8.0 – 8.1 بود از خاکستر سودا استفاده کنید.
قلیائیت و کلسیم را در ساعات مختلف روز اضافه کنید تا از رسوب زدگی آن ها با یکدیگر جلوگیری شود. بسیاری از افراد تازه کار دوز هر دو را به طور همزمان یا فقط با چند دقیقه فاصله نسبت به هم به آب آکواریوم خود اضافه می کنند که این باعث می شود آن ها از دوزهای زیادی استفاده کنند و تغییری را که باید حاصل کنند را بدست نیاورند. من دوز کلسیم را صبح و دوز قلیائیت را شب اضافه می کنم. این امر باعث می شود که قلیائیت قبل از شب که سرعت فتوسنتز به دلیل خاموش بودن چراغ ها کاهش می باید، تغییرات کمتری داشته باشد، این باعث می شود که CO2 افزایش پیدا کرده و PH نیز افت کمتری داشته باشد.

کلسیم

کلسیم توسط مرجان های سنگی و صدف ها برای ساخت اسکلتشان مورد استفاده قرار می گیرد. میزان کلسیم در آکواریوم های آب شور مرجانی باید بین 380 – 500 PPM حفظ شود.اگر هیچ مرجان سنگی یا صدفی در آکواریوم ندارید، حتی لازم نیست که میزان کلسیم را تست کنید. اگر فقط دو یا سه مرجان کوچک سنگی در آکواریوم خود دارید و در هفته 10% تعویض آب انجام می دهید، احتمالاً دیگر نیازی به افزودن کلسیم به آب آکواریوم خود نخواهید داشت، اما در عین حال تست گیری آب آکواریوم در این شرایط توصیه می گردد.
افزودنی هایی وجود دارند که در صورت لزوم می توان برای افزایش کلسیم از آن ها استفاده کرد. بسیاری از آن ها به عنوان بخشی از ترکیب دو بخشی کلسیم و قلیائیت به فروش می رسند، زیرا در صورت نیاز به افزودن، باید هر دو را افزایش دهید. مهم نیست که از چه افزودنی ای استفاده می کنید، بلکه بسیار مهم است که به طور مرتب میزان کلسیم آب آکواریوم خود را تست کنید. در روزهای ابتدایی شما باید به طور منظم میزان کلسیم آب آکواریوم خود را تست بزنید تا با گذشت زمان میزان کلسیمی که به طور معمول مرجان هایتان استفاده می کنند را بدست آورید، بعد از آن می توانید تست گیری را کمتر کرده و به صورت هفتگی به تست زدن بپردازید تا از میزان دوز مصرفی مطمئن شوید.

منیزیم

منیزیمنیز توسط مرجان ها و صدف ها برای ساخت اسکلت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. میزان منیزیم در آکواریوم های آب شور مرجانی باید تقریباً سه برابر غلظت کلسیم، یعنی بین1350 – 1500 PPM باشد. بیشتر آکواریوم داران اغلب نگران کلسیم و قلیائیت هستند، اما در حقیقت منیزیم کمک می کند تا آن دو (کلسیم و قلیائیت) رسوب نکنند. بنابراین مقادیر مناسب منیزیم (حداقل 300PPM) به شدت می تواند به پایداری سطوح سایر پارامترها کمک کند.
افزودنی هایی وجود دارند که می توانند در صورت لزوم منیزیم را افزایش دهند. مانند کلسیم و قلیائیت، بهتر است که از دوزهای کم برای منیزیم استفاده کنید تا باعث از بین رفتن ثبات و پایداری آب آکواریوم نشوید. قبل از اضافه کردن افزودنی های منیزیم، آب آکواریوم خود را تست بزنید تا از میزان مصرف منیزیم در آکواریوم خود مطمئن شوید.

سایر پارامترهای شیمیایی

مواد شیمیایی دیگری نیز مانند استرانسیوم و غیره وجود دارند که ممکن است لازم باشد که برای بالا بردن کیفیت آب آکواریومخود از آن ها استفاده کنید. اگر از یک ترکیب نمک با کیفیت بالا استفاده کنید و به صورت هفتگی 10% از آب آکواریوم خود را تعویض کنید، احتمالاً هرگز نیازی به فکر کردن به اضافه کردن این مواد نخواهید داشت. هرگز بدون تست زدن هیچ دوزی از عناصر کمیاب را به آب آکواریوم خود اضافه نکنید. تجویز بیش از حد این مواد شیمیایی به آب آکواریوم می تواند مضر باشد. به عنوان مثال ممکن است شنیده باشید که میگوها به ید احتیاج دارند و اگر به میزان کافی ید دریافت نکنند نمی توانند پوست اندازی کرده و رشد کنند، اگرچه این مطلب صحیح است، اما اگر شما از یک نمک با کیفیت بالا استفاده کنید تقریباً غلظت مناسبی از ید را همواره در آکواریوم خود خواهید داشت. اگر بدون دانستن غلظت ید موجود در آکواریوم خود اقدام به اضافه کردن دوز ید کنید، ممکن است به راحتی باعث بالا رفتن بیش از حد این پارامتر شده و مشکلاتی را برای ساکنین آکواریوم ایجاد کنید. بنابراین قبل از اضافه کردن دوز ید حتماً میزان غلظت ید را در آکواریوم خود آزمایش کنید و فقط در صورت نیاز اقدام به اضافه کردن دوز کنید. تست گیری را تا زمانی که مطمئن شدید که میزان ید به سطح مناسب خود رسیده است ادامه دهید.
علاوه بر همه این ها، اکثر آکواریوم ها به قدری متعادل و پایدار نیستند که مواردی مانند ید و استرانسیوم بتواند عوامل محدود کننده شما باشد. همیشه چیزی وجود دارد که آکواریوم شما را عقب نگه دارد، چه نیترات و فسفات خیلی زیاد باشد، نور کافی نباشد، کلسیم یا سایر موارد کافی نباشند، همیشه عاملی وجود دارد که آکواریوم شما را عقب نگه دارد. اگر به این نتیجه رسیدید که همه این موارد ایده آل هستند و در واقع چیزی مانند استرانسیوم است که باعث شده مرجان های SPS شما از رنگ آمیزی مناسبی برخوردار نباشند، در این مرحله یک کیت تست بخرید و استرانسیوم را تست بزنید. قبل از آن به مشکلات بزرگتر فکر کنید و به تصحیح آن ها بپردازید. ابتدا به مسائل عادی تر بپردازید و بعد به سراغ مسائل عمیق تر مانند کمبود استرانسیوم بپردازید.

خلاصه

خوب و بد این سرگرمی این است که شما می توانید در برخی مباحث به اطلاعات عمیقی دست پیدا کنید و شیمی آب قطعا” یکی از آنهاست. اگر می خواهید دقیقا” بدانید که استرانسیوم چکار می کند و چگونه با برخی مواد شیمیایی دیگر ارتباط برقرار می کند می توانید مقاله هایی را در این زمینه دنبال کنید، اما اگر نمی خواهید که به مواردی از این دست ورود کنید، دیگر نگران چیزی نباشید، چون بدون دانستن این موضوع هم شما می توانید یک آکواریوم مرجانی موفق داشته باشید، بدون اینکه حتی بدانید استرانسیوم چیست.